انسولین یک هورمون پلی پپتیدی دو زنجیره ای (α، β) است که توسط سلول های جزایر β در پانکراس ترشح می شود. از 51 اسید آمینه تشکیل شده است که زنجیره α حاوی 21 اسید آمینه و زنجیره β حاوی 30 اسید آمینه است. این دو زنجیره توسط دو جفت پیوند دی سولفیدی به هم متصل شده اند و خود زنجیره α نیز شامل یک جفت پیوند دی سولفیدی است. فرآیند ترشح انسولین به این صورت است: پایانه آمینه پیش پروانسولین حامل یک پپتید سیگنال 23-30 اسید آمینه است. این پپتید سیگنال می تواند پیش پروانسولین را به شبکه آندوپلاسمی منتقل کند و سپس بلافاصله قطع می شود تا پروانسولین آزاد شود. پروانسولین از زنجیره β انسولین، پپتید C و زنجیره α تشکیل شده است. پروانسولین آزاد شده بلافاصله به دستگاه گلژی منتقل می شود و در آنجا بسته بندی شده و به انسولین تبدیل می شود و همراه با پپتید C در خون آزاد می شود. انسولین تنها هورمون پروتئینی شناخته شده در بدن است که می تواند قند خون را کاهش دهد. این نه تنها مسئول تنظیم جذب، استفاده و ذخیره گلوکز، اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب توسط سلول ها است، بلکه از تخریب گلیکوژن، پروتئین و چربی نیز جلوگیری می کند.

این محصول یک توالی تمام قد از انسولین انسانی است که در E.coli بیان می شود. وزن مولکولی تقریباً 5800 Da. ساختار مشابه انسولین طبیعی مشتق شده انسانی است. معمولاً به عنوان یک جزء کمکی در کشت سلولی استفاده می شود. غلظت رایج 1 تا 10 میکروگرم در میلی لیتر است.

اطلاعات محصول