Vasculaire endotheliale groeifactor D (VEGF-D), ook bekend als c-fos-induced growth factor (FIGF), is een uitgescheiden glycoproteïne van de VEGF/PDGF-familie. VEGF's reguleren angiogenese en lymfangiogenese tijdens ontwikkeling en tumorgroei, en worden gekenmerkt door acht geconserveerde cysteïneresiduen die een cystineknoopstructuur vormen. VEGF-C en VEGF-D, die 23% aminozuur (aa) sequentie-identiteit delen, worden op unieke wijze tot expressie gebracht als preproproteïnen die lange N- en Cterminale propeptide-extensies rond het VEGF-homologiedomein (VHD) bevatten. Proteolytische verwerking van het 354 aa VEGF-D preproproteïne creëert een uitgescheiden proproteïne. Verdere verwerking door extracellulaire serineproteasen, zoals plasmine of furine-achtige proproteïneconvertases, vormt volwassen VEGF-D bestaande uit niet-covalent gekoppelde 42 kDa homodimeren van de 117 aa VHD. Volwassen menselijke VEGF-D deelt respectievelijk 94%, 95%, 99%, 97% en 93% aa-identiteit met muis-, rat-, paard-, hond- en runder-VEGF-D. Het wordt tot expressie gebracht in volwassen longen, hart, spieren en dunne darm, en wordt het meest overvloedig tot expressie gebracht in foetale longen en huid. Muis- en menselijke VEGF-D zijn liganden voor VEGF-receptor 3 (VEGF R3, ook wel Flt-4 genoemd) die actief zijn in alle soorten en een verhoogde affiniteit vertonen bij verwerking. Verwerkte menselijke VEGF-D is ook een ligand voor VEGF R2, ook wel Flk-1 of KDR genoemd. VEGF R3 wordt sterk tot expressie gebracht in lymfatische endotheelcellen en is essentieel voor de regulatie van de groei en differentiatie van lymfatisch endotheel. Terwijl VEGF-C de kritische ligand is voor VEGF R3 tijdens embryonale lymfatische ontwikkeling, is VEGF-D het meest actief bij neonatale lymfatische rijping en botgroei. Beide bevorderen de lymfangiogenese van tumoren.

Producteigenschappen